Dit gesprek zal plaatsvinden in de Torenkamer. Er kunnen maximaal 10 personen aan meedoen. De Socratische gespreksmethode kunnen we later wellicht zelf toepassen in vergaderingen en bijeenkomsten van onze woongemeenschap.
De kosten zijn 9 euro per persoon[i]. Daarmee worden o.a. de reiskosten van Karel vergoed.
Wie het eerst komt het eerst maalt. Meld je als je wil meedoen in ieder geval aan bij Hendrikje Hulshoff: hr_hulshoff@hotmail.com
Mocht je deze keer niet aan de beurt komen dan heb je voorrang bij een volgend socratisch gesprek. Want die zullen er vast we wel organiseren, gezien de enthousiaste reacties van de deelnemers aan de try-out sessie van Karel voor de ledenraad.
Korte toelichting op de socratische methode
In een Socratisch gesprek staat altijd een waarde centraal; deze keer: verantwoordelijkheid. Die waarde onderzoeken we door er vragen over te stellen en deze te verbinden aan concrete ervaringen uit ons eigen leven. Dit lijkt eenvoudig, maar dat is het niet. Wij zijn nu eenmaal meer gewend een mening te geven dan een vraag te stellen. Ook kan het moeite kosten een verbinding te leggen met de praktijk van het eigen leven. Bij zo’n gesprek is daarom altijd een gespreksleider aanwezig, die van tijd tot tijd het gesprek vertraagt om de deelnemers de gelegenheid te geven vragen te stellen en te komen met relevante voorbeelden uit hun eigen leven. Socratische gesprekken zijn bedoeld om deelnemers meer inzicht te geven in de relevante waarden in hun eigen leven en in dat van hun gespreksdeelnemers. Het kan een goede voorbereiding zijn op besluitvorming, maar deze is zelf geen onderdeel van het socratisch gesprek. Omdat deze gesprekken waardevol zijn kunnen zij ontmoeting en verbinding tussen deelnemers bevorderen.
Verantwoordelijkheid
'Bemoei je niet overal mee', zei hij. 'Waarom niet? Dit is ook 's avonds en 's nachts een druk kruispunt en dan vind ik het link als er zoveel lantaarnpalen niet branden. Dus ga ik de gemeente waarschuwen,' zei ik. 'Maar dit is toch de verantwoordelijkheid van de gemeente? Daar hoef jij toch niet voor te zorgen?', zei hij. 'Het is maar hoe je het bekijkt', zei ik. Waar houdt de verantwoordelijkheid van de een op en begint die van de ander? In ons werk hebben we een taakomschrijving, die een beetje probeert te regelen waarvoor we verantwoordelijk zijn. Maar ook dan is het vaak nog een hele klus om de grenzen precies aan te geven. Maar als mens heb je geen taakomschrijving. Dan is het een morele kwestie waarvoor je je wel en niet verantwoordelijk voelt. Is verantwoordelijkheid dan een gevoel? Tja, eigenlijk niet, denk ik. Verantwoordelijkheid is meer een beslissing om in een bepaalde situatie ergens voor te zorgen. Dus in de pauze een kop koffie inschenken is het nakomen van je verantwoordelijkheid? Dat hangt helemaal van de situatie af. Ten eerste moet je het natuurlijk wel mogen, want je kunt geen verantwoordelijkheid nemen als het verboden is. Is dat zo? Ja, dat is zo. Als je iets doet wat je jezelf verboden hebt, bijvoorbeeld suiker eten, dan gedraag je jezelf onverantwoordelijk. Eerlijk gezegd duizelt het mij een beetje. Moet je eigenlijk wel weten wat verantwoordelijkheid is, of moet je het gewoon doen? Kan dat dan, het doen, zonder het te weten? Wie weet er wat verantwoordelijkheid is?
[i]Over te maken op rek NL79ASNB 0706995686 tnv K van Haaften, Akropolis