Jullie gaan zien Soraya Mafi als Lucy en Jonathan McGovern als Ben. De dirigent is Daisy Evans. De Schotten hebben dit stuk natuurlijk niet toevallig gekozen. Voor veel van ons die voor korte of langere tijd verstoken zijn geweest van ‘echt’ contact is de telefoon een leeflijn geweest; om elkaar op te beuren met filmpjes en foto’s, met grapjes om de stemming te verlichten en vooral en vaak om elkaar dan toch minstens even te kunnen spreken.
Dit keer krijgen jullie geen inleiding op schrift maar een powerpointje waarin je het leven van Menotti ziet langskomen. Menotti (1911 – 2007): de beoogde opvolger van Puccini, het muzikale wonderkind, de beeldschone jonge componist, de partner van Samuel Barber, oprichter van het Spoleto Festival. Al jong werd het talent van Menotti herkend en op 14-jarige leeftijd vertrok hij naar Amerika om te gaan studeren aan het Curtis Institute. Daar ontmoette hij Samuel Barber maar ook Leonard Bernstein. Samuel zou zijn partner voor het leven worden. In de powerpoint zie je een plaatje van deze twee jonge mannen die zomers afreisden naar Europa om inspiratie op te doen voor de opera’s die ze zouden gaan schrijven. Menotti was geobsedeerd door de nieuwe media van zijn tijd: allereerst natuurlijk de grammofoon die het mogelijk maakte om te horen hoe muziek werd uitgevoerd zonder lijfelijk bij een concert aanwezig te zijn. En dan de radio die het mogelijk zou maken om cultuur met een hoge C voor een breed publiek toegankelijk te maken! Dat is wat Menotti wilde en in 1939 kreeg hij een opdracht van de NBC om voor de radio een opera te schijven. Het werd The Old Maid and The Thief. Na de oorlog ging Menotti voor televisie schrijven, dat bracht hem nog dichter bij zijn ideaal van kwaliteitscultuur voor een breed publiek. In 1946 schreef hij voor de televisie The Medium. Het stuk werd zo’n succes dat het na een televisiedebuut doorging in een Broadway adaptatie. Maar voor een avondvullende productie was het stuk te kort en dus schreef Menotti een voorspel: The Telephone.
Over dit medium was Menotti minder enthousiast dan over radio, tv en grammofoon, hij schreef over de telefoon: juist omdat we altijd te spreken zijn zal ons leven zal van nu af aan altijd gefragmenteerd zijn, onze conversaties kunnen onderbroken worden, onze aandacht verdeeld en oppervlakkig. De telefoon betekent het einde van wellevendheid.
Dit schreef hij in 1947. En hij kan over zijn eigen somberheid ook wel lachen zien we in The Telephone.
Menotti is een beetje vergeten componist. Hij had zijn tijd niet mee. Hoewel hij triomfen vierde in Amerika sloeg zijn werk in Europa niet erg aan – het was te mooi voor de na-oorlogse smaak. Maar let maar eens op: de Nationale Opera zet vaak een van zijn kinderopera’s op het programma en als het lukt om die met een kind te gaan zien moet je het niet missen. Heerlijk om kinderen kennis te laten maken met schoonheid en kwaliteit.
We zijn heel benieuwd wat jullie van dit ultrakorte operaatje (25 minuten) vinden en natuurlijk horen we graag of jullie de mening van Menotti delen of juist niet! Veel plezier.
Sturen jullie reacties naar ons allebei?
Liefs en fijne zomer, Hendrikje en Mary
.jpg)