Maar liefst acht ooievaars in de lucht in de buurt van onze toren trokken de aandacht van Wiesje en Theo. De beesten waren te vlug voor Wiesje om ze allemaal op de foto te zetten maar met drie lukte het nog wel.
Veronderstelt wordt dat het een gezin was waarvan de jongen vliegles kregen.

Velen van ons zullen zich nog herinneren dat zo’n 50 jaar geleden de ooievaar in Nederland een zeldzaam voorkomende zeldzaamheid was. Dat kwam, zeiden zij die er voor hadden doorgeleerd, doordat er geen kikkers en muizen meer waren als voedsel voor die vogels en dat kwam dan weer door de zure regen. En die zure regen werd vooral veroorzaakt door het lood dat in die tijd werd toegevoegd aan de benzine en vervolgens de lucht in werd geblazen.

We gingen toen blei vrij rijden hoewel volgens autoverkopers er van onze blije vrijheid tijdens het rijden weinig over zou blijven, maar dat viel mee. En zie: de ooievaars kwamen terug, in grote getale zelfs zodat ze voor ons geen vreemde vogels meer zijn.

Inmiddels roepen doorgeleerden al een tijd dat het water ons tot de lippen zal stijgen door de uitstoot van CO2 maar dat ook dat (nog) kan worden opgelost als de mens die uitstoot drastisch weet te verminderen. Ik geloof ze graag!

 Piet