Nadat wij in september voor het eerst bij elkaar waren geweest als bewoners, gaven zich veel mensen op als geïnteresseerden voor een ‘Leesclub’. Er konden er wel drie van start! Gelukkig zat ik bij de eerste die begon. We waren met zeven mensen, een goed aantal, want we hebben allemaal wat te zeggen. Met nog meer personen wordt dat moeilijk. Enfin, we besloten dat het bij dit aantal zou blijven en dat we om en om fictie en non-fictie gingen lezen. Bovendien moesten de boeken die we gingen lezen bij de OBA voorhanden zijn.
 
De Sixen
We begonnen met Geert Maks boek ‘De levens van Jan Six’. Ik begon daar zeer voortvarend in, wilde het sowieso graag lezen. Als gewezen rondleider door het centrum van de stad was ik er zeer in geïnteresseerd om over de Sixen te lezen, maar toen er op blz. 186 nog niks verteld was wat ik niet al wist, geloofde ik het verder wel met al die Jannen. Oei, dat begon goed..! Wel heb ik eraan overgehouden dat ik de tweedehandsboeken (her)ontdekte, wat natuurlijk was ingezet doordat ik beneden in de hal de meest prachtige boeken vond om te lezen… Het genoegen wat ik aan het boek van Mak beleefde was gelegen in het feit, dat ik er maar € 7 voor had betaald en de anderen € 19,95.
 
Verhaaltjes
Vervolgens lazen we van de Italiaanse schrijver Paolo Cognetti ‘De Acht Bergen’, nergens tweedehands te koop, een boek dat wekenlang in de toptien stond. Ik vond er aanvankelijk niks aan. Ik ben niet iemand die van ‘verhaaltjes lezen’ houd. Iemand van ons noemde het een ‘jongensboek’, waar ik mij goed in kon vinden. Het zou vooral interessant zijn als je ooit in de Alpen gewandeld hebt. Maar ik heb nooit in de Alpen gewandeld, ik ben niet verder geweest dan Groesbeek.
 
Dwalen
Toen lazen we ‘Dwalen door het antropoceen’ van de Denker des Vaderlands, René ten Bos. Een fantastisch boek! Na de fascinerende inleiding zegt hij ergens in het boek en ik citeer: “In tijden van het antropoceen dienen we niet alleen multidisciplinair te denken, maar hebben we vooral ook goed schrijverschap nodig”. Wat verstaat hij daaronder? Een goede schrijver is een schrijvende filosoof of een filosoferende schrijver. Zelf geeft hij daarvan met zijn stuwende boek een prachtig voorbeeld! Geen gemakkelijk boek, in onze leesclub zei iemand: “alsof ik huiswerk moest doen”, maar na lezing geeft het behoorlijke voldoening.
 
Nu lezen we ‘Het Huis van de Vier Winden’ van de Turkse schrijfster Elif Shafak. Ik ben er nog maar net in begonnen, het is een dikke pil. Tot zover dit verslag van iemand uit de Leesclub, Margaretha.

Vooralsnog verheug ik mij op de non-fictieboeken die we zullen lezen. Dat komt omdat ik iemand ben die ook zonder leesclub wel een filosofieboekje ter hand pakt. Het is ook leuk om de buitenlanders te lezen, en, tja, de fictie. Die anders door mij zou worden overgeslagen…
 
Aanbevelenswaardig, zo’n leesclub!